Bioregulerende geneeskunde vs. conventionele geneeskunde: wat is het verschil?
Integratieve vormen van geneeskunde krijgen steeds meer aandacht. Bioregulerende geneeskunde is er één van. Deze wetenschappelijk onderbouwde benadering is op vandaag nog niet zo bekend. Waarin verschilt het met de conventionele geneeskunde en met homeopathie? In deze blogpost maken we de vergelijking.
Alles begint bij autoregulatie …
Ons maatschappelijke zorgmodel is opgesplitst in verschillende medische specialisaties. De focus van de conventionele of klassieke geneeskunde ligt op het onderzoek, de diagnose en de behandeling van specifieke klachten of symptomen. De behandeling van de patiënt speelt concreet in op de symptomen en is daarmee in essentie gericht op symptoombestrijding.
De bioregulerende geneeskunde kijkt eveneens naar de symptomen, maar vertrekt altijd vanuit de mogelijke ondersteuning van de autoregulerende mechanismen van het lichaam, het zelfgenezend vermogen van ons lichaam zeg maar. Ons lichaam beschikt namelijk over een systeem dat er zelf voor kan zorgen dat alle lichaamsfuncties optimaal functioneren.
Holistische kijk op het lichaam
De klassieke geneeskunde gaat meestal één bepaald fysiologisch proces onderzoeken en proberen te herstellen. De bioregulerende geneeskunde steunt op de principes van de systeembiologie, die het lichaam ziet als een complex netwerk van verschillende systemen, waarin moleculen, cellen, weefsels en organen met elkaar in verbinding staan.
Een voorbeeld maakt dit duidelijk: de conventionele geneeskunde gaat een ontsteking symptomatisch behandelen door bijvoorbeeld de koorts, zwelling of pijn te verlichten. De bioregulerende geneeskunde respecteert de ontsteking, omdat het deel uitmaakt van het autoregulerend vermogen. Daarom wordt in eerste instantie bekeken en onderzocht of deze ontsteking dient bijgestuurd en gereguleerd te worden, om zo een chronische of acuut buitensporige ontsteking te voorkomen.
Verstoring van de informatieflow
Bij infecties, stress of trauma’s treedt ons autoregulerend vermogen spontaan in werking, zolang er tenminste een goede informatiedoorstroom tussen onze netwerkconnecties is.
Een langdurige of continue belasting van ons lichaam, bijvoorbeeld door aanhoudende stress, een ongezonde levensstijl of geneesmiddelengebruik kan het zelfgenezingsvermogen echter aantasten. En het is exact daar waar de bioregulerende geneeskunde zijn intrede maakt: bioregulerende geneesmiddelen helpen ons lichaam zichzelf opnieuw te reguleren.
‘Multi-target’-behandeling
Omdat het lichaam in de bioregulerende geneeskunde beschouwd wordt als een biologisch netwerk, worden ziektesymptomen aan meerdere onderdelen van dat netwerk gelinkt. Een behandeling met bioregulerende geneesmiddelen heeft daarom altijd effect op meerdere aangrijpingspunten in ons biologisch netwerk. Het einddoel blijft hetzelfde: de ziekte in zijn geheel (en niet louter de symptomen) aanpakken én het autoregulerend vermogen van ons lichaam herstellen.
Anders dan homeopathie
De bestanddelen van bioregulerende geneesmiddelen zijn hoofdzakelijk van natuurlijke oorsprong. Wettelijk gezien worden bioregulerende geneesmiddelen beschouwd als homeopatische geneesmiddelen omdat ze volgens dezelfde principes worden geproduceerd.
Toch zijn er ook duidelijke verschillen. Bioregulerende geneesmiddelen zijn – in tegenstelling tot unitaire homeopathische geneesmiddelen – wel multi-component preparaten en vrijwel altijd ponderabel. Bioregulerende geneesmiddelen bevatten bovendien meestal aantoonbare concentraties van actieve plantaardige en/of minerale stoffen.
Lees hier meer over de 4 principes van bioregulerende geneeskunde. Of download hieronder ons gratis e-book.
Medische revisie: Peter De Smet, Scientific & Medical Education Manager & Bert Hannosset, M.D.
